صد روزگی ات قبول

دل نوشته همسر عماد بهاور در 100 امین روز بازداشتش

صد روز و پنجاه روز و نبودنهای از قبل از انتخابات شروع شده.

عمریست که اسیری، در بند این کشور، بند عقایدت، بند ایرانی بودنت و چراهایت و تنها چیزی که ترا در بند نکرد همان زندان است.

و امروز هم که اینگونه است و همه ما شرمنده ایم که چرا نمی فهمندتان وچرا زر نمی گیرندتان و آن روز که دیگر دیر شده حتما می فهمند، روزی که بندها گسسته شود و نقشه ها بر ملا شود...

می دانی که با کودکان کارمی کنم ، مردان و زنان نسل آینده، امروز شاگردانی دارم که شغل آینده خود را فعال سیاسی می گویند، گرچه نه من از نقاشی پا فراتر گذاشته ام، نه خانواده از شنیدن این شغل خوشحال شدند، اما در این یک سال چه به آنها گذشته و چه خوب می فهمند و جزء آرزوهاشان است مثل تو بودن.

کودکانی که جوانان فردایند همان راهی را خواهند رفت که جوانان امروز رفته اند و آن زمان زیاد دور نیست.